دنیادوستى و قدرتطلبى
دنیا آنى است كه در ما هست، كه ما را از مبدا كمال دور مىكند، و به نفسو نفسانیتخودمان مبتلا مىكند.
هر چه توجه نفس به دنیا بیشتر گردد ، به همان اندازه از توجه به حق و عالم آخرت غافل گردد .
تمام مفاسد روحانى و اخلاقى و اعمالى ، از حب به دنیا، و غفلت از حق تعالىو آخرت است .
علمى كه انسان را به خدا نزدیك مىكند ، در نفس دنیاطلب باعث دورى بیشتر از درگاه ذى الجلال مىگردد .
هر چه وجهه قلب به تدبیر امور و تعمیر دنیا بیشتر شد و علاقه افزون گردید ، غبار ذلت و مسكنت ، بر او بیشتر ریزد ، و ظلمت مذلت و احتیاج ، زیادتر آنرا فرا گیرد .
اى عزیز ! تو اگر عار ندارى از طلب دنیا ، لااقل از مخلوق ضعیف ، كه مثل خود توست ، طلب مكن .
توجه و تعلق نفس به مادیات ، انسان را از كاروان انسان ها باز مىدارد ، و بیرون رفتن از تعلقات مادى و توجه به خداى تبارك و تعالى ، انسان را به مقام انسانیت مىرساند .
دنیاى مذموم همین است كه انسان توجه داشته باشد و لو به یك تسبیح ، و لو به یك كتاب .
توجه به زرق و برق دنیا انسان را از آن احساس انسانىاش مىبرد .
اگر بخواهند در ضیافتخدا وارد بشوند ، به اندازه وسع خودشان ، باید از دنیا اعراض كنند و قلبشان را از دنیا برگردانند .
ثروتمندان فقرایى هستند در صورت اغنیا ، و نیازمندانى هستند در لباس بىنیازان .
بیرون رفتن از تعلقات مادى و توجه به خداى تبارك و تعالى ، انسان را به مقام انسانیت مىرساند .
بدان كه این عالم دنیا ، براى نقص و قصور و ضعفى كه در آن است ، نه داركرامت و جاى ثواب حق تعالى است ، و نه محل عذاب و عقاب است .
ترس از مرگ براى كسانى است كه دنیا را مقر خود قرار داده ، و از قرارگاه ابدى و جوار رحمت ایزدى بىخبرند .
هر مقامى كه براى بشر حاصل مىشود ، چه مقام هاى معنوى و چه مقام هاى مادى ، روزى گرفته خواهد شد ، و آن روز هم نامعلوم است .
كسى كه رابطه با خدا دارد شكست ندارد . شكست مال كسى است كه آمالش دنیا باشد .
آنها جان خودشان را براى اسلام و براى مصلحت كشور اسلامى فدا مىكنند ، و ما سر خون آنها این جا بنشینیم و با هم جنگ و ستیز كنیم ! این در منطق اسلام ازبزرگترین گناهان است .
قدرت طلبى از هر كه باشد ، از شیطان است .
این قدر دنبال این نباشید كه ما خانهمان چه جور است و زندگىمان چه جور است دنبال آن شرافت انسانى باشید ، دنبال آن معنا باشید كه شما را پیروز و چه ... ، كرد .
امورى كه مربوط به این عالم است گذراست ، زودگذر هم هست ، و پیروزی ها وشكست ها و خوشی ها و ناخوشی هاى این دنیا بیش از چند روزى و مقدار اندكى پایدارنیست .